JOHANNES BARTHELMES, σαξόφωνο, σύνθεση Ο Johannes Barthelmes είναι Γερμανός μουσικός (σαξόφωνο, σύνθεση) και φωτογράφος με έδρα το Βερολίνο-Kreuzberg.

1989 SWF Jazz Prize
1994 German Record Critics’ Award (τριμηνιαία λίστα) για το «Trane’s Tree»
1998 German Record Critics’ Award (τριμηνιαία λίστα) για το «For Her»

Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες «αναγκαστικού διαλείμματος» και χωρίς να κατέχει κάποιο όργανο αυτό το διάστημα, ο διεθνούς φήμης μουσικός επιστρέφει επιτέλους στη σκηνή το 2020.

Ο Johannes Barthelmes σπούδασε σαξόφωνο (κλασικό και τζαζ) στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών στο Γκρατς της Αυστρίας.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ηγήθηκε των δικών του συγκροτημάτων και εμφανίστηκε σε όλο τον κόσμο, μεταξύ άλλων σε ένα ντουέτο με τον πιανίστα Uli Lenz, με τον οποίο κυκλοφόρησε τα CD “Konzert der verlorenen Söhne” και “Trane’s Tree”.

Σε μια από τις τελευταίες συναυλίες του για τόσα χρόνια, μια κριτική συναυλίας έγραφε: “…η μουσική του προέρχεται από εκεί που μπορεί κανείς μόνο να νιώσει… Ο Johannes Barthelmes απλά δεν παίζει αυτή την ωραία τζαζ με το δείπνο υπό το φως των κεριών που βρίσκει κανείς πολύ ωραία και μετά γρήγορα ξεχνά…”.

Και αυτό ακριβώς το ξαναβρίσκει σήμερα, μετά από ένα φαινομενικά ατελείωτο «αναγκαστικό διάλειμμα» με τους Johannes Quartett. Με τον Davide Incorvaia στο πιάνο, τον Ben Lehmann στο μπάσο και τον Jan Leipnitz στα ντραμς, τελικά –δύο χρόνια μετά την επιστροφή του στη σκηνή– βρήκε μουσικούς ίσου διαμετρήματος που, μουσικά και φιλοσοφικά μιλώντας, ταιριάζουν πλέον απόλυτα στην πολύ ιδιαίτερη ιδέα του.

Παίζουν μουσική σύμφωνα με την παράδοση των Archie Shepp, John Coltrane και Pharoah Sanders. Μουσική που κυμαίνεται από τροπική έως ελεύθερη, αλλά και αρμονικά και ρυθμικά δεμένη σε μπαλάντα. Αιώνιος. Πάντα βαθιά αισθητή και γεμάτη πάθος. Κυρίως πρωτότυπες συνθέσεις. Δεν είναι μουσικοί αλλά μουσικοί –όπως θέλει να τονίζει ο Johannes Barthelmes με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Καλλιτέχνες με την υψηλή φιλοδοξία να πραγματοποιήσουν την πολύ προσωπική τους ιδέα του αυτοσχεδιασμού. Δεν συμμορφώνεται με τα mainstream κλισέ. Χωρίς να φοβάμαι να ακούσω τα βάθη, να πάω στα βάθη. Ήσυχο και εκστατικό.